"สื่ออินเตอร์เน็ต" คือ เครื่องมือที่เราจะใช้ทำสงครามเย็น!

ผมเคยได้ยินคนด่ารัฐบาลว่า "อีโง่เอ้ย เอ็งมัวให้ต่างชาติทำอะไรก็ได้ แต่มาควบคุมจำกัดแต่คนไทย แล้วอย่างนี้ คนไทยจะไปแข่งขันอะไรกะเขาได้วะ ค่าแรงในประเทศก็ขึ้นเอาๆ ทีเวลาโรงงานญี่ปุ่นน้ำท่วม แม่งก็ให้มันลดภาษีไปแปดปี มีอย่างที่ไหน ตอนสื่อไทยไปสัมภาษณ์โอบาม่า ถูกควบคุมทุกอย่าง แต่สื่อฝรั่งถามได้หมด โหย ยิ่งกว่าสองมาตรฐานว่ะ เพราะมันเล่นเอามาตรฐานดีๆ ไปให้ฝรั่ง แล้วเอามาตรฐานแย่ๆ มาลงคนไทย บลาๆๆๆ" ด่ากันขรมเลย โอ้ย อย่าคิดมากครับ มีคนด่าบ้าง รักบ้าง ชมบ้าง ชังบ้าง เป็นธรรมดา มาเรื่องของเราดีกว่าครับ นั่นคือ เรื่องสื่ออินเตอร์เน็ตที่เราจะใช้เป็นเครื่องมือสู้ในสงครามเย็นกับอริราชศัตรูคับ (ถ้าคนไทยถูกจำกัดไม่้ให้ใช้ ในขณะที่ต่างชาติใช้สื่อสารพัดเ่ล่นงานเราเอาๆ ผมว่า "จบเห่" คงสิ้นชาติแน่แล้วครับ) มะ มาเม้าท์กันเรื่องนี้เลยละกัน กำลังฮอตนะผมว่าอ่า เชิญทัศนาครับ


เอาละ อ่านบทความนี้คงต้องทำใจหน่อย สำหรับท่านที่อ่อนไหว มีเยื่อบุทางอารมณ์อ่อนบาง เพราะมันเหมาะสำหรับ "เมล็ดพันธุ์ต่างดาวที่แ่ข็งแกร่งและพร้อมทำหน้าที่แล้วครับ" สำหรับเด็กอ่อนๆ เบบี๋ทั้งหลาย ยังไม่อาจฟังได้ อาจระคายหูเอา จำต้องกินนม, ฟังนิทาน แล้วเข้านอนไปนะครับ แต่ถ้าใครพร้อมแล้วที่จะลุกขึ้นมาทำหน้าที่อันควรทำ ไม่ใช่มัวทำอะไรอยู่ไม่รู้ ประโยชน์เล็กน้อย ทั้งๆ ที่โลกกำลังอยู่ในสงครามเย็นแท้ๆ เรากลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย หรือปล่อยให้เขามากลืนชาติเราไปทีละน้อยเฉยเลยอะไรแบบนั้น เอาละ ถ้าคุณพร้อมเราก็ไปด้วยกันครับ นั่นคือ "หยิบอาวุธขึ้นมาสู้สิครับ" อาวุธที่เราพอจะมีได้ประจำมือ ไม่ใช่พระแสงดาบอะไรกัน มันก็คือ "อินเตอร์เน็ต" นี่หละครับ เพราะอะไร? เพราะในสงครามเย็นนั้น เครื่องมือที่ทรงอานุภาพสูงสุดอย่างหนึ่งก็คือ "เครื่องมือสื่อสาร" นั่นไงละครับ และเครื่องมือสื่อสารที่ไปได้วงกว้างที่สุดในตอนนี้ ก็คือ "อินเตอร์เน็ต" อย่างไรละครับ โอเค? เข้าใจแล้วสินะครับ อย่างที่ผมทำมาตลอดเวลานั้น ก็คือ การสร้าง "ขุมปัญญา" อันเป็นรากเหง้าที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาคนครับ เืมื่อเราพัฒนาคนได้มากแล้ว เขาก็จะกลายเป็น "กองทัพอัศวินแห่งแสงสว่าง" อย่างไรละครับ และตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่เราจะเอาจริงกันเสียที คือ การใช้สื่ออินเตอร์เน็ตนี่แหละ ทำสงครามเย็นมันซะเลย มาถึงตอนนี้ บางคนคงคิดว่าผมบ้าสงคราม ไม่ก็บ้าเกม หรือบ้าหนัง อ้าว ถ้าประเทศของเราไม่มีวิกฤติจริงๆ คุณอาจคิดถูกก็ได้ แต่ถ้ามันไม่ใช่อย่างที่คุณเห็นละ? ถ้าขณะนี้ มันกำลังมีสงครามเย็นที่พร้อมจะกลืนเงียบประเทศของเราอยู่ และเราอาจกลายเป็นเหยื่อของสงครามเย็นไปได้ เมื่อคุณมารู้ตัวทีหลังว่าถูกกลืนไปแล้ว สิ้นชาติแล้ว คุณจะต้องเป็น "ผู้พ่ายแพ้สงคราม" ไปแล้ว คุณจะรู้สึกตัวทีหลังครับว่า คุณต้องพบกับความอัปยศและต้องรับความยากลำบากมากน้อยเพียงไร


เพราะฉะนั้น เราต้องลุกขึ้นสู้ได้แล้วครับ (บางคนก็เริ่มสงสัยอีก ไอ้ห่า กรูจะเอาอินเตอร์เน็ตไปสู้อะไรกับพวกมันวะ? มันบุกประเทศเราที มันยกโขยงทั้งดารานักร้องมาเป็นกองทัพ แถมหนังทำเงินของมัน ลงทุนทีเป็นพันล้านอ่า?) อย่ากลัว คุณต้องเข้าใจกฏที่สำคัญที่สุดของการสื่อสารอย่างหนึ่งครับ ก็คือ "Butterfly effect" ครับ หรือมันก็คือ การใช้ "พิณทิพย์" สร้างแรงสั่นสะเทือนจากจุดเล็กๆ ให้ขยายวงไปทั่วได้ ไม่ต่างอะไรกับ "ขงเบ้งสยบกองทัพด้วยเสียงพิณ" นั่นเอง ใช่แล้ว เราจะใช้วิธีนี้ ต่อสู้กับสงครามเย็นครับ นั่นแหละ ผมจึงแนะนำคุณเสมอว่าพลังงานอะไรต่อมิอะไร มีผลอย่างไร ใช้ได้อย่างไร ไงละครับ ผมไม่ได้บอกคุณเลยว่า "เราต้องจัดสรรงบประมาณแผ่นดินเท่าไร จึงจะพอทำสงครามเย็นในครั้งนี้" ไม่มีครับ พวกเรามือเปล่ามาก่อน ไม่เอาเงินของชาติครับ ถามว่าแล้วเราจะใช้สื่ออินเตอร์เน็ตนี้อย่่างไร? เขียนด่าพวกอริราชศัตรูไปเลยดีไหม? ไม่หรอกครับ มันไม่ได้ประโยชน์อะไร การด่าแบบนั้น มันก็แค่พวกที่อยู่ข้างสนามคอยส่งเสียงร้องปาวๆ โห่ไล่คนที่อยู่ในสนามเท่านั้นเอง ที่ผมต้องการคือ ไม่ใช่แค่เชียร์หรอกครับ แต่คุณจะเป็น "ฮีโร่ในสนามนี้ด้วย" ต้องลงสู้กับอริราชศัตรูในศึกนี้เต็มตัวเลยครับ (ซึ่งถ้าคุณได้อ่านบทความวิเคราะห์การเืืมืองโลกที่ผมเคยลงบ้างแล้ว ก็จะประติดประต่อเรื่องราวความเป็นมาได้ไม่ยาก) 


อย่าเพิ่งซีเรียสไปนะครับ มันไม่ไ่ด้ร้ายแรงขนาดนั้น เพราะในสงครามเย็นนี้ เราไม่ไ่ด้เข่นฆ่ากันครับ เป้าหมายของเรา คือ การครอบครองใจผู้ชมต่างหาก ดังนั้น บางครั้งผมจึงเรียกมันว่า "สงครามมหาเทพ" ไงละครับ สำหรับในมิติทิพย์แล้ว พวกเขาจะมีการ "ตาย" มากมายเลยครับ เป็นการตายเพื่อ "กำเนิดใหม่" ครั้งใหญ่มากๆ ครั้งหนึ่งของโลกเลย แปลกไหม? ใช้สื่อหรือรับสื่อจนตายนี่นะ? ไม่แปลกหรอกครับ ดูที่เกาหลีสิครับ หนุ่มเกาหลีคนหนึ่งเล่นเกมจนตาย ตายทั้งร่างสังขารไปเลยครับ (อั๊ยย่ะ) ทีนี้ เราไม่เอายังงั้น เราจะต้อง "แตกใน" เอ้ย "ตายใน" ผมอยากจะบอกคุณว่าหลายครั้งทีเดียวที่ผมทำเว็บนั้น ผมรู้สึกไม่ต่างจากตายเลย มันทำงานเยอะมากๆ จนเบรอ, จนเหมือนหมดพลัง, ไม่เหลือแม้กระทั่งอารมณ์ความรู้สึกใดๆ แล้วก็หมด จบ ตายในไปเลยครับ นั่นแหละ เป้าหมายของเรา ยิ่งเราทำเป้าแตกใน เอ้ย ตายใน ได้มากเท่าไร พลังงานใหม่จะยิ่งจูนเข้ามาประเทศเรามากขึ้นเท่านั้น จน ถึงที่สุดคือ ประเทศเราจะมีพลังงานใหม่มาขับเคลื่อนให้เจริญไปข้างหน้าได้ นั่นเอง เอาละสำหรับนิทานอาหรับราตรีวันนี้ออกแนวสงครามไปนิด อาจกระทบกระเทือนต่อเยื่อบุอารมณ์ของเบบี๋ทั้งหลายไปบ้าง ต้องขออภัยไว้ ณ ทีนี้ ไว้พบกันใหม่บทความหน้า ราตรีสวัสดิ์ครับ ...