ธรรมแบบกลับซ้ายไปขวา อันเป็นผลมาจาก "กระจกทิพย์" ???

เอ้า วันนี้ไม่มีมุขฝืดจะเล่น เข้าเรื่องเลยละกัน ...


อย่างแรกที่ผมอยากจะเม้าท์ให้ฟังในวันนี้ก็คือ กระจกทิพย์นั้น ไม่อาจที่จะสะท้อนความจริงได้อย่างแท้จริงเพราะภาพสะท้อนจากกระจกนั้น   ย่อมมีแต่ "ภาพเสมือน" คำว่าภาพเสมือน ก็คือ ภาพที่เหมือนจริงราว กับเป็นของจริงแต่ไม่ใช่ของจริงสังเกตได้จากภาพเสมือนจะกลับซ้ายไปขวาเสมอ ดังนั้น เมื่อใช้กระจกทิพย์ส่องแสงธรรมจากพระอาทิตย์ยูไล ผลที่เกิดขึ้นคือ ทำให้เห็น "สัจธรรมแบบเสมือนจริงแต่ไม่ใช่ของจริง" เมื่อเราเอาไปปฏิบัติตามแล้ว มันก็เลยกลายเป็นไม่จริงไปซะเลย  เช่น เรื่องมรรคแปดนี่ก็เป็นสัจธรรมความจริง ที่จริงอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่ามันไม่มีจริงอยู่ก่อน เราต้องไปทำให้มันจริงขึ้นมา แล้วมันถึงจะเป็นความจริง อย่างนั้น ก็ไม่ใช่ความจริง ไม่ใช่สัจธรรมสินะ? แต่นี่พระพุทธเจ้าท่านแสดงสัจธรรมความจริงทั้งนั้น มันก็จริงอยู่แล้วนี่ ว่าพระอรหันต์นี้ท่านมีมรรคแปดประการครบ ถ้าเราบรรลุธรรม มันก็จะเป็นเช่นนั้นเอง ไม่ใช่ไปทำให้มันเป็น แบบนั้นมันไม่ได้เป็นจริงๆ มันก็ไม่ต่างอะไรกับ "ภาพเสมือนในกระจกเงา" คือ มันไม่ใช่ของจริง จริงๆ แต่มันเป็นสิ่งที่ทำให้เหมือนของจริงนั้นๆ เมื่อเราไม่เกิดปัญญาแจ้งเห็นธรรม เราก็ไปนั่งทำ, นั่งฝึก, นั่งปฏิบัติ ฯลฯ กันวุ่นวาย อย่างพระสาวกรูปหนึ่งท่านมีจริตไปทางราคะ คือ ชอบสิ่งสวยงาม พระพุทธเจ้าก็ให้ "ดอกบัวทอง" ไปเพ่งนะ (เป็นกุศโลบายแค่นั้นแหละ) แทนที่พระพุทธเจ้าจะบอกว่านี่แน่ะเธอฟังนะ ฉันเ่ก่้ง ฉันรู้หมด เพ่งกสิณทำอย่างนั้น ให้ได้ฌาน ก็อย่างนี้ เป็นขั้นๆ ไปจะได้ฌาน, ได้ญาณ, ได้ฤทธิ์ ฯลฯ ที่ไหนได้ ท่านกลับไปทำให้ "ดอกบัวทองนั้นเหี่ยวลงขณะพระสาวกกำลังเพ่งอยู่" นี่ท่านแกล้งพระสาวกหรือ? ท่านทำไมทำอย่างนั้น ขณะพระสาวกกำลังเพ่งกสิณ อ้าว ท่านอิจฉาหรือ ท่านไม่อยากให้พระสาวกได้กสิณหรือ? นี่ไง เข้าใจหรือเปล่า? ว่ามันไม่มีสาระ ในการกระทำนั้นๆ ท่านก็แค่ให้กุศโลบายไปเพื่อให้ลัดตัดตรงปลงเห็นอนิจจัง ก็จบแล้ว ทั้งๆ ที่ท่านก็ทราบทั้งหมดนั่นแหละว่าจะเจริญกสิณเป็นขั้นๆ อย่างไรบ้าง แท้ๆ???


ผมจึงบอกว่า "มันไม่ใ่ช่ธรรมปฏิบัติ" แต่เป็น "ธรรมะหยุดกรรม" มันจบ  ก็แค่นั้นเอง ใครจบ ก็จบ ใครไม่ยอมจบ ก็ไปทำสารพัดประการ ปฏิบัติกันไป กลายเป็นสำนักพราหมณ์ สำนักใหญ่ ลูกศิษย์ลูกหามากมี มันก็แค่นั้นเอง นี่ก็ไม่ได้ให้ไปหยุด หรือให้ไปจบนะ เมื่อใดที่ปัญญาเกิดมันก็แจ้งสว่างรู้ของมันเองว่ามันจบอย่างไร แต่หลายคนไม่เข้าใจในธรรมก็เลยไปเสียไกล เอาธรรมนั้นแหละเป็นเครื่องพาให้ไปไกล แทนที่จะได้ธรรมเป็นเครื่องจบ ไม่้ต้องหลงไปไกล ยิ่งได้ธรรม กลับยิ่งหลงไปไกล ผมจึงว่าเป็น "สัจธรรมภาพเสมือน" ไม่ต่างจากภาพในกระจกเงาไงละ เอาละ ทีนี้ เมื่อธรรมเป็นภาพเสมือนอย่างนี้แล้ว ถ้าจะให้เข้าใจได้ัชัดเจนตรงของจริงมากที่สุด ก็เลยต้องเจอ "กระจกเงา" อีกบานที่คอยส่องภาพเสมือนนั้นอีกที มันก็จะกลับขวามาซ้ายให้เรา มันก็จะมีความเหมือนสัจธรรมความจริง ไปอีกขั้น เช่น คนเขาปฏิบัติธรรม เราก็เลยต้องบอกว่า "ธรรมะไม่ปฏิบัติ" เสียอย่างนั้น กลายเป็นเหมือนคนที่โยกโย้ เฉไฉ ไปเรื่อย บ้างก็คิดว่าเรา "กวนตีน" กวนประสาท พูดหรือถามตรงๆ ไม่ตอบ ไปตอบอย่างอื่น เหมือนท่านหุยเคอถามท่านตั๊กม้อว่า "ทำอย่างไรจึงจะหายทุกข์ ใจผมมีแต่ทุกข์" ท่านตั๊กม้อแทนที่จะมีคำตอบมาว่าให้ทำอย่างไร, มรรควิธีเป็นอย่างไร, อย่างนั้นนะ อย่างนี้นะ ที่ไหนได้ กลับตอบกลับไปว่า "ใจเธอทุกข์หรือ? ไหนเอาใจมาดูสิ"  ท่านหุยเคอก็กลับไม่รู้ว่าใจอยู่ไหน? หาไม่เจอ? เลยตอบไปว่า "หาไม่เจอครับ?" เออ มันก็แค่นั้น เธอคิดว่าใจมันทุกข์ มันทุกข์ใจ แต่พอหาใจกลับหาไม่เจอ เออ มันก็จบ เมื่อเห็นว่าทุกข์มาจากใจ แล้วใจไม่มีแล้ว มันก็จบ หาใจไม่เจอ จะหาทุกข์ในใจได้อย่างไร? มันก็จบเท่านั้น นี่คือ "จบ" มันก็แค่นั้น ไม่ต้องไปทำอะไร มีหรือท่านตั๊กม้อว่า ฮ่าๆ ข้ามีวิชาวิเศษเปลี่ยนเส้นเอ็น ให้เอ็งไปฝึกแล้วจะได้หายทุกข์บวกกับข้าก็มีวิชานั่งสมาธิเข้าฌานสุดยอด เอ็งทำอย่างนี้ๆ นะโว้ย บลาๆๆ บ้ารึ? มีที่ไหนกัน? แต่ว่านะ คนที่ยึดติดจะหาให้ได้ จะเอาให้ได้ จะให้มันมีให้ได้ มันก็ยังเตลิดไปหาอยู่ นี่หละ เขาเรียกว่า "หลงเตลิดไป" ไงละ


เอาละ เรื่องราวของ "กระจกทิพย์" ที่ส่องสะท้อนภาพกลายเป็นภาพที่คล้ายจริงมาก แต่ไม่ใช่ของจริง เพราะเป็นภาพเสมือน ทำให้เรามาใช้กระจกส่องสะท้อนท่านทั้งหลายกลับอีกครั้งหนึ่ง ส่องสะท้อนเอาธรรมนั้นกลับซ้ายไปขวาอีกทีหนึ่ง ให้เหมือนจริงยิ่งขึ้น ก็ขอจบเพียงเท่านี้ เด็กๆ อย่าลืมฟังนิทานอาหรับราตรีแล้ว กินนม นอนซะ จะได้มีหน้าตาอ่อนเยาว์โดยไม่ต้องใช้พรวิเศษ (Pond) นะจ๊ะ พบกันใหม่เรื่องหน้า ยังไม่รู้จะสรรหาอะไรมาเม้าท์ สำหรับคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ครับ