พลังเก้ามัจจุราช และยุคสมัยแห่งการพิพากษา

อ๊ะ วันนี้ ไม่อาจคุยได้นาน ขอเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ 


อย่างแรก พี่ชายอยากปูพื้นนิดหนึ่งนะคือ บทความที่แล้ว เราได้พูดถึงยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงไปใช่ไหม? คือ ปีที่แล้วคือยุคของภัยพิบัติโดยมี "ดาวมฤตยู" มาดูแล แต่ปีนี้ จะเป็นปีของ "การพิพากษา" ที่มีเทพีไกอา (โลก) ดูแลแทน และในทีมของเทพีไกอานั้นเอง ก็จะมีเทพซูส และเทพฮาเดสด้วย ในบทความนี้ พี่ชายจะเล่าเรื่อง "บทบาทในการพิพากษา" และการทำงานของเทพฮาเดสด้วยละ ส่วนบทบาทของเทพีไกอาและเทพซูส จะยังไม่พูดถึงในที่นี้นะ จะได้ไม่เม้าท์ยาวเกินควรชวนง่วงไปก่อน สรุปให้อย่างนี้ครับว่า เทพซูส และเทพฮาเดสจะเล่นเกมกัน ใครจะเอาคนไปสู่ภพของตนได้ เทพฮาเดส ก็เอาชนะโดยจำนวนครับ คือ คนลงนรกเยอะกว่าขึ้นสวรรค์ แต่เทพซูส จะเอาชนะด้วยคุณภาพ คือ ได้คนไปน้อย แต่จะได้คนดีๆ เจ๋งๆ ครับ ทีนี้ เราจะมาเม้าท์เรื่องของเทพฮาเดส และการทำงานของเทพฮาเดสกัน อย่างที่บอกแล้วว่าเทพฮาเดสจะมาเหมือน "ท่านเปา" คือ เหมือนผู้พิพากษา จะชอบตัดสินความถูกผิด และลงโทษตามกฏหมายครับ (อย่างที่คุณเห็น ประเทศจีนก็ได้คนแบบนี้เป็นประธานาธิบดียังกะสวรรค์ส่งมาละ)  และถ้าประเทศไหนได้คนแบบเทพซูส หรือเทพีไกอาละก็ ประเทศนั้นก็จะโดดเด่นและมีบทบาทมากๆ ต่อโลกทั้งใบเลยทีเดียวเชียวละ จะบอกให้ เอาละ ไม่อยากนอกเรื่องมาก เดี๋ยวจะเขียนยาวไม่จบซะที ก็เม้าท์เฉพาะเรื่อง "กิจพิพากษา" ของเทพฮาเดสก็แล้วกันนะ กล่าวคือ จะมีทั้งการพิพากษาในรูปแบบ (ขึ้นศาลตามปกติของชาวโลก) และที่เป็นการพิพากษานอกศาลก็มีด้วยละ เช่น การตัดสินโทษกันเอง, การลงโทษกันเอง ฯลฯ เป็นต้น ทีนี้ เทพฮาเดสจะมีทีมงานที่เรียกกันว่า "ยมทูต" เมื่อรวมกับเทวทูตของเทพซูสด้วยแล้ว ก็เรียกว่า "มรณทูต" ก็แล้วกัน (แล้วแต่ว่าจะไปนรกหรือสวรรค์) ซึ่งจะเ่กี่ยวข้องกันกับการทำกิจด้าน "ประทานบาปเคราะห์" ให้แก่มวลมนุษย์ตามกรรมที่ควรจะได้รับ โดยเริ่มต้นที่ "พลังแห่งการพิพากษา" หรือที่พี่ชายชอบเรียกว่า "พลังมัจจุราช" จะได้รับการปลดปล่อยออกมาก่อน ซึ่งเป็นพลังด้านมืดนะครับ (ทำกิจนอกรีตนอกทาง) และมันจะเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับคนที่ฝึกจิตหรือทำอะไรสอดคล้องกับมัน เช่น ผู้สนใจฝึกพลังเก้ามัจจุราช  ซึ่งพี่ชายก็ได้ลองสัมผัสพลังนี้และลองทำความเข้าใจดูแล้ว แต่ไม่ได้เอามาฝึกเป็นวิชาต่อสู้นะครับ แค่ศึกษาทำความเข้าใจเท่านั้นเอง


อย่างที่สอง พี่ชายจะเม้าท์เรื่องนี้แหละ ให้ลึกลงไปอีกหน่อยหนึ่งคือ "วิชาเก้ามัจจุราช" เป็น "วิชาเต๋าสายดำ" ใช้ลอบฆ่าคนโดยเฉพาะ ก็คือ ไม่สนใจอะไรอย่างอื่นแล้ว ฝึกเพื่อเอาชีวิตคนอื่นอย่างเดียว ไม่มีการสนใจเรื่องอื่นใดเลย ไม่เน้นการป้องกันตัว เน้นแต่จะฆ่าให้ได้ แค่เท่านั้นเอง มันจึงเป็นวิชาที่ใช้ลอบฆ่า หรือใช้ฆ่าคนโดยตรงก็ไ้ด้ ได้อย่่างมีประสิทธิผลมากกว่าวิชาต่อสู้อื่นๆ อีกนะ เพราะเน้นให้ศัตรูได้รับความตายไปเลย ไม่เน้นแค่บาดเจ็บหรือแค่ให้หยุดการกระทำ แค่นั้นก็หาไม่ ทีนี้ วิชานี้ แต่เดิมเขาฝึกเป็นวิชาลับทางจิตกัน แต่ต่อมาก็มีคนเอาหลักการนี้ไปใช้ในทาง "กังฟู" คือ ใส่กระบวนท่าลงไป เพื่อใช้ในการต่อสู้ เข่นฆ่าฝ่ายตรงข้าม ต้องเข้าใจให้ชัดนะครับว่าเดิมที นั้น ฝึกเรื่องจิตโดยตรง (เต๋าเน้นฝึกจิตโดยตรง ไม่ได้เน้นประยุกต์ไปใช้อย่่างอื่น ส่วนกังฟูนั้นได้รับอิทธิพลเต๋าประยุกต์ไปดัดแปลงใช้ในภายหลังครับ) ดังนั้น ของเ่ก่้าเต๋าแท้ จึงเป็นการ "ฆ่าด้วยพลังจิต" อ่ะ แต่ภายหลังมีคนดัดแปลงกลายเป็นได้แค่ "ฆ่าด้วยกังฟู" ไป คือ ไม่เก่งเท่าของโบราณจริงๆ ลองอ่านนิยายกำลังภายในกิมย้งดู เขาไปเอาข้อมูลเก่าๆ ปะติดปะต่อแต่งเ็ป็นนิยาย ซึ่งมันก็คือ เรื่องเล่าของชาวเต๋า ที่เล่าต่อๆ กันมา ไม่รู้จริงหรือเท็จแล้วแต่จะเชื่อ จะศรัทธากันครับ เรื่องกล่าวถึง "อึ้งเซียง" ที่ได้ฝึกวิชานี้สำเร็จ แล้วปะลองไม่รู้แพ้ชนะ แต่ผลหลังจากนั้น เขาก็สูญเสียพลังมากมาย จนทำให้ศัตรูรุมเล่นงานครับ กล่าวคือวิชาเต๋าตั้งต้นแต่เดิม (สายดำ) นี้ เขาจะใช้พลังของมัจจุราชนี่แหละในการฆ่าคน แต่เขาจะใช้พลังของมัจจุราชหลายองค์รวมกัน เพื่อให้เก่งมากยิ่งขึ้นไงครับ มัจจุราชแ่่ต่ละองค์จะมีวิธีฆ่าที่ต่างกัน เช่น บางองค์ใช้ยาพิษ, บางองค์ใช้อาวุธ, บางองค์ใช้แค่มือเปล่า ฯลฯ ก็เรียกว่ารวมทุกอย่างที่ทำให้คนตายได้ นั่นแหละ ทีนี้ คนที่ฝึกวิชานี้ เวลาที่เขาได้พลังครบคือ "ครบเก้ามัจจุราช" เขาจะเก่งแต่พอเวลาเสียพลัง มัจจุราชทั้งเก้าองค์ก็จะจรจาไป ไม่คุ้มครองร่าง แถมยังอาจหวนกลับมารุมทำร้ายเอาถึงตายได้ หากใครถูกเลือกให้ฝึกวิชานี้นะ เวลาไม่อยากฝึกต่อ ต้องถ่ายพลังให้คนอื่นไป ทีละองค์่ต่อ ๑ คน แล้วอย่าให้เขาทำร้ายเราได้ อย่าให้เขารวมตัวกันได้ จากนั้น ก็ต้องรับพลังที่เหนือกว่าเพื่อคุ้มครองกาย จึงจะรอดได้ครับ ไม่งั้น สูญเสียพลังแล้วก็จะตายเหมือนกัน อย่างอึ้งเซียงเอง หลังสุญเสียพลังแล้วยังได้พลังใหม่คือ "พลังเก้าอิม" ที่เหนือกว่าพลังเก้ามัจจุราช จึงไม่ตายครับ


เอาละทั้งหมดนั้นเป็นเพียงนิทานเต๋าเล่าต่อๆ กันมาของคนจีนโบราณ  ส่งผ่านมายังงานเขียนของกิมย้ง ให้เราได้ดูกันต่อ ใครจะเชื่อไม่เชื่อก็ไม่ว่ากัน มันเป็นแค่นิทานเนอะ แ่ต่ถ้าใครเจอเข้าจริงๆ ก็ให้ลองนึกถึงสิ่งที่พี่ชายเขียนไว้นี้ว่า "ถ้าอยากจะเลิกไม่อยากฝึกต่อ" ต้องทำัยังไง ไม่งั้นจะโดนเก็บคือ ไม่รอดเอานะ เหอๆๆ แล้วอย่าหาว่าพี่ชายไม่บอกเอาละ เอาละ พี่ชายก็ค่อยๆ ถ่ายพลังออกทีละสายๆ ไปแล้ว กำลังจะเปิดรับพลังใหม่ที่ดีกว่า ถ้าถ่ายออกหมดเมื่อไรก็จะสบายตัว มีคนที่รับไปศึกษาต่อทำการบ้านต่อก็เรียนรู้ศึกษากันไปครับ แต่จะว่าไปนะ คน ที่ได้รับพลังไปเีนี่ย ต้องพยายามอย่าคิดร้ายหรือไม่ชอบขี้หน้าใครอ่ะ เพราะไม่นานเขาจะป่วยเอาได้ หรือตายไปซะเฉยๆ ได้ บางคนนะ เราไม่ได้ไม่ชอบ หรือมีเรื่องอะไรกะเขาเลย มัจจุราชใช้เราเป็นร่างสื่อไปแวะเวียนใกล้ๆ คนๆ นั้น ไม่นานเขาก็ตายได้อ่ะ คือ เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาตายนะ แต่เราเป็นเหมือน "ยมทูต" ไง พอเราไปใกล้ๆ เขาแค่เดินผ่านบ้านบ่อยๆ อ่ะ เขาก็ป่วยแล้วตายได้ง่ายๆ เลยนะ จะบอกให้ นี่ ร้ายแรงขนาดไหนละ ถ้าตกอยู่ในมือของนักฆ่าละก็เหว๋อคงจะน่ากลัว ทีเดียว เอาละ เม้าท์มาดึกแล้ว ไฟฟ้าบ้านพี่ชายช้อตไม่รู้กี่สิบรอบแล้ว แต่ไม่ไหม้อะไรนะ เห็นก่อนประจำ นี่ดับไฟมืดหมดเลยน่ะ จบแค่นี้ละกัน ราตรีสวัสดิ์